Gruzin potrafi

Jest taki aspekt życia w Gruzji, który nieodmiennie wywołuje we mnie furię, choć dla osób wpadających do tego kraju na kilkudniowy turystyczny wypoczynek stanowi pewnie co najwyżej zabawny element lokalnego krajobrazu. Mam tu na myśli powszechną prowizorkę, bezmyślność i bylejakość we wszystkim, co choć trochę związane jest z budownictwem. Popularnemu u nas powiedzeniu "Polak potrafi" Gruzini nadali zupełnie nowe znaczenie, wspinając się na szczyty absurdu. Poniżej tylko kilka przykładów:

Widok do spotkania w wielu gruzińskich łazienkach: gniazdko kontaktu pod prysznicem dokładnie w miejscu, gdzie skierowany jest zwykle strumień wody- brawo geniusze! 

Jeden z moich ulubionych absurdalnych pomysłów- przyszedł pan majster i zamontował grzejnik... szkoda, że jednocześnie uniemożliwił korzystanie z piekarnika.

Przejście dla pieszych nie musi łączyć się z chodnikiem w żaden sensowny sposób, prawda?

Miał być podjazd dla wózków-  no i o co chodzi, przecież jest!

Po ulewnych deszczach sufit nad basenem przeciekł na wylot, bo nikt nie wpadł na pomysł zaizolowania dachu... nie szkodzi, wystarczy zdjąć część płyt i niech sobie kable radośnie sterczą!

Ta kostka chodnikowa ułożona została pod koniec 2012r, zdjęcie zrobione w maju 2013r. Nic dodać, nic ująć.

"Naprawiony" słup energetyczny

Oczywiście prawdą jest, że również w Polsce zdarzają się podobne sytuacje. Jednak w Gruzji straszne jest to, że nie są one "wypadkami przy pracy" czy rozwiązaniami wynikłymi z braku funduszy, ale obojętnie akceptowanymi fuszerkami, które są tu nieodłącznymi elementami życia codziennego. Nie ma znaczenia, czy w mieszkaniu czy na ulicy, otoczenie pełne jest niespodzianek, które na dłuższą metę przestają dziwić, choć nie przestają być uciążliwe. Tak naprawdę czasami dziwić zaczyna, gdy wszystko działa jak trzeba.... Jedyny plus tego wszystkiego jest taki, że nauczyłam się doceniać krótkie pobyty w Polsce i to, że zasadniczo większość rzeczy funkcjonuje tam tak, jak powinna :)

Co za czasy

Nie, wbrew pozorom ten post nie będzie o polityce (kto chce, może sobie śledzić przebieg dzisiejszych gruzińskich wyborów na którejś ze stron internetowych, na przykład tutaj). Dziś będzie o zupełnie innym wydarzeniu, powracającym regularnie jak bumerang co pół roku i zawsze wzbudzającym masę dyskusji. O co chodzi? Sprawa jest prosta, ostatniej nocy cała Polska spała sobie smacznie o godzinę dłużej po zmianie czasu na zimowy. Ja tej przyjemności nie dostąpiłam, w Gruzji bowiem zegarków się nie przestawia. Nie wiem dlaczego ani od kiedy, próbowałam dotrzeć to takiej informacji ale bezskutecznie- może ktoś mnie oświeci? Oczywiście nie ma tego złego co by na dobre nie wyszło- mój organizm nie będzie musiał walczyć z dodatkową godziną, z którą nie wiadomo co zrobić, a rano nie będą mnie budziły wkurzone zwierzaki, którym nijak nie da się wytłumaczyć, że jeszcze nie czas na jedzenie... Jest oczywiście też zła wiadomość- latem różnica czasu między Gruzją a Polską to dwie godziny, natomiast teraz już trzy... i niby ta dodatkowa godzina to nic wielkiego, ale na przykład kiedy ja powoli wybieram się na lunch moi koledzy w Europie dopiero zaczynają biurowy dzień, a z drugiej strony wieczorne konferencje internetowe mocno na tym cierpią, bo godz. 20 w Polsce to u mnie już 23 i czasem ciężko mi do tej godziny dotrwać. No i oczywiście zmieniają się godziny połączeń lotniczych, czyli będę musiała od nowa przyswoić sobie ten grafik. Zatem teraz byle do marca, bo następna zabawa z zegarkami ma mieć miejsce 29/30.03.2014. 

Tak było jeszcze w sobotę....

... a tak już jest w niedzielę

PS.- A w Nowym Roku 2014 znowu znajdę się o trzy godziny wcześniej niż Polska :)))))

Autostrada wyborcza

Już za dwa dni w Gruzji odbywać się będą wybory, i to nie byle jakie bo prezydenckie. Atmosfera jaka na razie całkiem spokojna, zupełnie odmienna od zeszłorocznej gorączki przed wyborami parlamentarnymi. Główne fakty są dwa: po pierwsze obecny po kontrowersyjny prezydent Saakashvili zgodnie z konstytucją ubiegać się już o kolejną kadencję nie może, a po drugie chrapkę na fotel głowy państwa ma aż 23 kandydatów (początkowo zgłosiło się 54! z tym, że 24 zostało odrzuconych przez Centralną Komisję Wyborczą, a 7 samych się wycofało). Jest zatem wesoło, połowę programu telewizyjnego i zawartości gazet zajmują spoty wyborcze, a kandydaci licytują się kto ma genialniejszy pomysł na przyszłość kraju- normalka, zupełnie jak w Polsce. Ostatnio sytuację podgrzał jeden z głównych faworytów oświadczając, że nie przystąpi do drugiej tury jeśli za pierwszym podejściem nie uzyska 60% głosów, poparł go w tym premier, reszta się oburzyła... no czysty kabaret.  (Dla zainteresowanych dokładniejsze info nt. gruzińskich wyborów prezydenckich w j. angielskim tutaj http://civil.ge/eng/article.php?id=26593)
Na kabaret innego rodzaju natrafiłam natomiast dzisiaj przed południem. Otóż zapewne w charakterze kiełbasy przed-wyborczej postanowiono otworzyć "autostradę", a tak naprawdę kawałek obwodnicy na trasie wiodącej do Batumi. Sam w sobie pomysł świetny, droga ta jest bardzo potrzebna, bo pozwala ominąć Kobuleti, drugi po Batumi nadmorski kurort, czyli w sezonie zyskać można dobre 20 minut. Jednak samo uroczyste otwarcie tego kawałka trasy wyglądało przekomicznie- policja zablokowała dostęp i po zbudowanej pętli udekorowanej flagami kilka razy w kółko jeździły samochody z oficjelami. Reszta ruchu skierowana została na dotychczasową drogę, na której chwilowo inaczej zorganizowano ruch... ale nikogo to nie obeszło i wszyscy jechali jak dotychczas (co tylko potwierdza moja teorię, że w Gruzji znaki drogowe służą głownie do dekoracji). Pikanterii sprawie dodawał fakt, że trasa tak naprawdę jeszcze nie jest gotowa, no ale wybory to wybory.... 

Policja blokująca wjazd od jedynej słusznej (czyt. gotowej) strony

Oficjalna dekoracja na cześć gości

Goście kończą trzecie okrążenie ;-)

"Superbezpieczne" połączenie starej trasy z nową

Zakaz??? Ale jaki zakaz????

PS.- W zeszłym roku w charakterze kiełbasy wyborczej wystąpiło m. in. lotnisko w Kutaisi z wielką pompą otwierane 27 września (wybory były 1 października). Uroczystemu otwarciu nie przeszkodził nawet taki drobny szczegół, że wieża kontroli lotów nie była gotowa jeszcze przez następne kilka miesięcy....

Jak zapowiedzieli, tak zrobili- lotnisko faktycznie uroczyście otwarto 27 września 2012

Lotnisko w Kutaisi- styczeń 2013, czyli kilka miesięcy po oficjalnym otwarciu

Kazbegi czyli Stepantsminda

Czas płynie nieubłaganie i ze zdumieniem stwierdziłam, że minął już rok od mojej wycieczki w góry Swanetii (opisywanej TUTAJ). Postanowiłam uczcić to inną górską wyprawą, tym razem obierając kierunek na położone w regionie Mtskheta-Mtianeti Kazbegi... a właściwie na Stepantsmindę (dlaczego na Stepantsmindę? o tym za chwilę). Z Tbilisi nie jest to jakaś szalona wyprawa, bo całość tempem baaaardzo relaksującym i nawet z kilkoma postojami na kawę, zdjęcia i podziwianie widoków zajęła mi trochę ponad dwie godziny. Trasa to nie byle jaka- nazywana jest dumnie Gruzińską Drogą Wojenną (საქართველოს სამხედრო გზა- Sakartwelos Samchedro Gza) i biegnie do rosyjskiego Władykaukazu, łącząc Kaukaz Północny z Południowym. Nazwa ta wiąże się z jej znaczeniem militarno-strategicznym, gdyż "od zawsze" przemieszczały się nią armie (perskie, rzymskie, mongolskie, później wiele razy wojska radzieckie i rosyjskie podczas wojen kaukaskich). Początkowy etap podróży bardzo mi przypominał wyprawę do Mestii, a to z uwagi na zaporę i zbiornik wodny, wzdłuż którego wspina się droga. Dalej wije się ona szalenie malowniczo i przy pięknej pogodzie oferuje widoki zapierające dech w piersiach, szczególnie w okolicach Przełęczy Krzyżowej czyli najwyższego punktu (2379m n.p.m.). Po drodze zatrzymać się można przy twierdzy Ananuri, rzucić okiem na rozbudowujący się kurort Gudauri, a także pooddychać świeżym powietrzem w specjalnie zbudowanym punkcie widokowym. 

Trochę jak norweskie fiordy...

Wiadukt przy twierdzy Ananuri

Ananuri w całej swej krasie

Taki widok zapiera dech w piersiach!

Słynna mozaika w punkcie widokowym

Już nie wiadomo czy patrzeć do przodu, czy do tyłu

Po nieco ponad dwóch godzinach takich atrakcji dotarłam wreszcie do Kazbegi, to znaczy do Stepantsmindy. No właśnie, skąd takie zamieszanie z nazwą? Skąd się wzięła ta nieszczęsna Stepantsminda, skoro wszyscy mówią o Kazbegi? Odkryłam z niemałym zdziwieniem, że tak naprawdę to właśnie Stepantsminda jest nazwą pierwotną, pochodzi od imienia św. Szczepana, gruzińskiego mnicha, który dawno dawno temu w miejscu dzisiejszego miasteczka założył punkt poboru opłat za przejazd szlakiem prowadzącym przez góry. W 1925r. w czasach sowieckich nazwa zmieniona została na bardziej "cywilne" Kazbegi, a Stepantsminda oficjalnie powróciła na mapy w roku 2006. 

A jednak Stepantsminda :) Zdziwią się wszyscy szukający Kazbegi!

Samo miasteczko nie oferuje jakichś szczególnych atrakcji, ale jest bardzo autentyczne i podobało mi się o wiele bardziej niż plastikowa wersja kurortu w Mestii. W sezonie jest tu mnóstwo turystów, a praktycznie każdy dom oferuje nocleg i wyżywienie. Teraz jest już pusto, co jakoś specjalnie mi nie przeszkadzało.  Za cel obrałam główną atrakcję okolicy i sztandarowy gruziński zabytek, czyli XIV-wieczny klasztor Cminda Sameba (Święta Trójca) położony na wzgórzu na wysokości 2170m n.p.m. Można do niego dotrzeć na pieszo lub wjechać samochodem, przy czym z uwagi na rodzaj drogi musi to być porządne terenowe auto z napędem 4x4. Sam klasztor zdecydowanie lepiej prezentuje sie na tle gór niż bezpośrednio z bliska, jednak roztacza się z niego tak oszałamiający widok na okolicę, a w szczególności na szczyt Kazbek, że koniecznie trzeba to miejsce odwiedzić. 

Cminda Sameba - tam trzeba dotrzeć!

... jeszcze tylko kilka kroków....

... i w nagrodę cudny widok na Kazbek

Przekonałam się też, jak błyskawicznie potrafi zmieniać się pogoda w wysokich górach, w ciągu kilku godzin Kazbek przybrał zupełnie inne oblicze od tego, które widziałam tuż po przyjeździe. Zrozumiałam na tym przykładzie jak to się dzieje, że tak wielu turystów ma tutaj kłopoty i dlaczego co kilka tygodni głośno jest w gruzińskich mediach o wyprawie ratunkowej w tych okolicach. Jasne też stało się dla mnie, dlaczego zimą Gruzińska Droga Wojenna bywa kompletnie nieprzejezdna, przy tych wysokościach i szalonych górskich serpentynach silne opady śniegu muszą być zabójcze dla ruchu drogowego. 

Widok na Cminda Sameba i Kazbek około godz. 14

Ten sam widok około godz. 18