Była sobie fabryka...

Po raz kolejny spotykamy się w ramach cyklu "W 80 blogów dookoła świata". Tym razem wspólny mianownik dla naszych wpisów to "Było, minęło...". U mnie zobaczycie, co stało się z dawną fabryką papieru z czasów ZSRR, a w inne miejsca na kuli ziemskiej zabiorą Was linki umieszczone pod artykułem. Zapraszam!






Myśl przewodnia dzisiejszej edycji naszej akcji to "Było, minęło...". Nie jest trudno w takim kontekście pisać o Gruzji, bo w kraju tym wiele jest miejsc, w których czas jakby zatrzymał się w poprzedniej epoce- wystarczy choćby wspomnieć miasto Cziatura (TUTAJ), sowchoz Kheta (TUTAJ), czy pomniki bohaterów Wielkiej Wojny Ojczyźnianej (TUTAJ). Po namyśle postanowiłam przedstawić historię fabryki papieru z czasów ZSRR, która mocno wpłynęła na Zugdidi, miasto w którym przyszło mi spędzić większą część mojej gruzińskiej przygody.



Zachodnie rejony Gruzji, czyli Samegrelo i Swanetia, pokryte są całkiem sporą jak na ten kraj ilością lasów, więc stało się to, co nieuniknione- ktoś wpadł na pomysł wybudowania tutaj fabryki papieru. Niestety, mimo najszczerszych chęci i wielu poszukiwań, nie udało mi się ustalić, kiedy tenże zakład powstał. Faktem jest jednak, że fabryka prowadziła produkcję na ogromną skalę, przyjmując przepiękną nazwę Энгурский целлюлозно-бумажный комбинат, czyli Engurski Kombinat Celulozowo-papierniczy. Było to jedyne w Gruzińskiej Republice Socjalistycznej miejsce, gdzie działał młyn papierniczy i produkowano pulpę celulozową. W szczycie swojego powodzenia fabryka zatrudniała około 4500-5000 pracowników, co razem z ich rodzinami zaludniało cała dzielnicę miasta. Przy fabryce działał osobny ośrodek zdrowia, dom kultury, dom sportu, szpital, przystanek autobusowy, a nawet stadion.


Jedyne foto działającej fabryki, jakie udało mi się znaleźć (źródło: internet )

Niestety (dla fabryki), przyszły lata 90-te XX wieku, a z nimi zmiana ustroju. Po upadku Związku Radzieckiego i powstaniu niepodległego państwa Gruzji nastąpił ogólny chaos, który skutkował między innymi problemami z dostawą energii. A bez regularnych dostaw energii fabryka funkcjonować nie mogła... i to był początek jej końca. Około roku 1994 prawie 1/3 gruzińskich fabryk zawiesiła produkcję i był wśród nich także kombinat z Zugdidi.

Niestety, historia ta nie będzie miała happy endu. Dzisiejsza fabryka to w głównej mierze ruiny nie nadające się do wykorzystania. Hale rozebrano na materiał budowlany, maszyny wyprzedano lub rozkradziono. Dzisiaj pasą się tam konie i krowy, a roślinność powoli kończy dzieła. 

(wszystkie fotki by lygi & elmaciej- dziękuję!)

Tyle zostało z jednego z głównych budynków

Teren objęła we władanie bujna roślinność

Wymarły dziedziniec

Szkielet jednaj z hal

Lenin wywędrował w okoliczne pola

Budka wartownicza została, ale nie ma już czego pilnować

Z bujnej roślinności cieszą się najbardziej konie

Idealne pastwisko

Wejście do warsztatów mechanicznych

Po niektórych budynkach zostały już tylko szkielety

Ta hala przetrwała w trochę lepszym stanie

Co dziwne, część pomieszczeń biurowych wygląda, jakby ktoś z nich wyszedł tylko na chwilę i zaraz miał wrócić- fascynujący widok! Myśleliśmy nawet, że ktoś tam obecnie prowadzi jakieś biuro, ale wszystko stoi otworem, nikogo nie ma, a sporo dokumentów leży na podłodze i nosi daty bardzo wiekowe, więc chyba jednak nie.

Piękna wewnętrzna klatka schodowa w biurowcu

Takie akta i dokumenty zajmują kilka pomieszczeń

Tak jakby ktoś chwilę temu wyszedł...

Jak łatwo się domyślić, dzielnica w której mieszkali pracownicy fabryki, również utraciła swój dawny blask. Duża część budynków straszy okropnym stanem technicznym, po obiektach sportowo-kulturalnych zostały tylko wspomnienia, dawniej prężny ośrodek zdrowia i straż pożarna co prawda nadal działają, ale są w opłakanym stanie,  a w części okolicznych budynków w fatalnych warunkach zostali zakwaterowani tzw. IDPs (internally displaced persons- osoby wewnętrznie przesiedlone), czyli gruzińskie rodziny wysiedlone z Abchazji.

Tak, tu naprawdę ktoś mieszka

To kiedyś był piękny stadion

Z trybun pozostały tylko betonowe podpory

Nieczynne centrum sportowe

Centrum medyczne

Przyzakładowy szpital, teraz leczą tu głównie IDP

Dawna zakładowa straż pożarna działa teraz jako jednostka miejska

Tutaj możecie poczytać wpisy dotyczące innych krajów:

Austria:
Viennese breakfast: Było minęło – czasy CK
Chiny: 
Biały Mały Tajfun: YMCA

Finlandia:

Suomika: Opisywanie przeszłości po fińsku
Francja: 
Demain viens avec tes parents: Było minęło - Les Années folles

Francuskie i inne notatki Niki: Było, minęło... Minitel - 30 lat francuskiego protoplasty internetu
FRANG: Było, minęło - 4 najbardziej (nie)zapomniane francuskie wynalazki
Hiszpania:

Hiszpański na luzie: Hiszpańska przeszłość ciągle żywa: pesetas

Japonia: 

Japonia-info.pl: O-haguro - zwyczaj czernienia zębów
Kirgistan: 
Enesaj.pl: Dawne nazwy miast Azji Środkowej

Litwa:

Na Litwie: 10 miejsc na Litwie, które zmieniły się niemal nie do poznania
Niemcy: 

Nauka niemieckiego w domu: Było, minęło kiedyś w Niemczech
Niemiecka sofa: Było, minęło …

Norwegia:
Norwegolożka: Dawno temu w północnej Norwegii

Rosja:

Dagatlumaczy.pl: Dawne miary rosyjskie 
Turcja:
Turcja okiem nieobiektywnym: Było-minęło… tureckie miasta kiedyś i dziś
Wielka Brytania: 

Angielska herbata: Jak język angielski wyglądał tysiąc lat temu?

Angielski C2: Było minęło - służba (Downton Abbey)
Angielski dla każdego: 10 historycznych filmów o Wielkiej Brytanii
english at tea:  Zamki w Wielkiej Brytanii, które muszę zobaczyć
Włochy: 

Studia, parla, ama: W 80 blogów - był lir, nie ma lira
Italia nel cuore: Co Napoleon ma wspólnego z włoską flagą?
Wielojęzyczne:
uLANGUAGES: Jak wyglądała nauka języka w przeszłości?

A jeśli ktoś z Was też jest autorem językowo-kulturowego bloga i chciałby się do nas przyłączyć, zachęcam do zajrzenia na TEGO bloga grupy, a także do kontaktu pod adresem e-mailowym blogi.jezykowe@gmail.com.