Zasłona dymna

Wiele rzeczy w Gruzji udało mi się z biegiem czasu zaakceptować, ale nie mogę niestety powiedzieć, abym lubiła tu chodzić do małych lokalnych knajp. I to wcale nie ze względu na jedzenie, które bywa naprawdę wyśmienite, a ze względu na wszechobecny dym papierosowy unoszący się gęstą zasłoną nad stołami. Niestety, w Gruzji nadal nie ma zakazu palenia praktycznie nigdzie, a papierosy są tak powszechne, że w sumie na palcach jednej ręki mogłabym policzyć znanych mi Gruzinów, którzy nie palą.

Palą nastolatki wychodzące ze szkoły, policjanci na służbie, pan w lokalnej budce z kebabem (mniaaam), sprzedawcy mięsa na bazarze (heh, od razu jest wędzone…), ostatnio znajomy twierdził, że palił nawet lekarz wykonujący mu badanie USG, a mój mąż był świadkiem jak Gruzin palący w toalecie wywołał alarm na pokładzie samolotu. Kobiety palą zdecydowanie mniej niż mężczyźni, ale w młodszym pokoleniu to też zaczęło się już wyrównywać. I co smutne- pomimo ogromnego bezrobocia i raczej skromnych budżetów domowych pieniądze na papierosy zawsze się jakoś znajdują (cena paczki papierosów to 2 lari). 




W małej zaprzyjaźnionej knajpce w Zugdidi właścicielka próbowała przewalczyć zakaz palenia, ale wszyscy radośnie to ignorowali, a po zwróceniu uwagi obrażali się śmiertelnie i grozili, że więcej nie przyjdą, tak więc tradycja zwyciężyła i znowu siedzi się jak w wędzarni…