Czy muszę kochać Gruzję, czyli wpis emocjonalny

Rzadko to robię, ale dziś przyszła pora na wpis emocjonalny. Zbierałam się do niego już od jakiegoś czasu i przyszła w końcu pora, aby przelać swoje przemyślenia na papier, a raczej w czeluści internetu- jak by nie patrzeć, to przecież koniec roku jest idealnym momentem na tego typu podsumowania !

To ja, Toja  ;-)
Akurat tutaj w zimowej scenerii jednego z najbardziej znanych miejsc w Gruzji.

Nie da się ukryć faktu, że od 2-3 lat Gruzja stała się bardzo modna wśród naszych rodaków. Szczególnie od czasu otwarcia lotniska w Kutaisi w 2013 r. i w miarę tanich bezpośrednich połączeń Polacy szturmem ruszyli na Gruzję. Konsekwencje tego zjawiska są różne, a główna z nich to wysyp wszelkiej maści "ekspertów" od "gruzińskości". Ludzi, którzy z reguły wybrali się na 2-3 tygodnie wakacyjnej wyprawy i już o Gruzji wiedzą wszystko. Mało tego, po tych kilku dniach już wiedzą, że Gruzję kochają. W związku z tym hurtowo pojawiają się poradniki i entuzjastyczne recenzje, w których sielskie górskie obrazki przeplatają się z informacjami o bajecznych ucztach i winie lejącym się strumieniami. I nie byłoby w tym nic złego, bo taka pierwsza, naiwna miłość ma swoje prawa, ale....

... no właśnie- jest jedno "ale". Kochany Rodaku, cieszę się bardzo, że byłeś w Gruzji i że to, co tam zobaczyłeś, niesamowicie Cię urzekło. Ale na miłość boską miej odrobinę dystansu do siebie oraz świata. Zastanów się trzy razy, zanim użyjesz sformułowania, że kochasz ten kraj i odsądzisz od czci i wiary tych wszystkich, którzy mają inne zdanie! Owszem, kochasz spędzać w Gruzji wakacje- ale czy na pewno kochałbyś ją tak samo żyjąc tu przez cały rok? Czy bawiłaby Cię nieustanna czujność na drogach, codzienna walka z lokalnymi szaleńcami za kierownicą i stadami krów rozłożonymi tuż za zakrętem? Czy piękne widoki za oknem zrekompensowałyby mieszkanie w domach, których nie sposób ogrzać, w których non stop masz problemy z dostawą wody czy prądu (o internecie już nawet nie mówiąc)? Czy chciałbyś regularnie musieć wykłócać się o miejsce w kolejce do okienka bankowego czy stanowiska odpraw na lotnisku? Czy chciałbyś mieszkać w domu masowo odwiedzanym przez skorpiony i karaluchy? Czy lubisz ciężkie jedzenie do obłędu doprawione kolendrą? Czy zachwycałbyś się brzegiem morza, którego po sezonie nikt już nie sprząta, a na który może wyrzuca całe tony wszelkiej maści śmieci wcześniej ciśniętych przez tubylców do rzeki? Czy chciałbyś trafić do szpitala z wyposażeniem z lat 80-tych ubiegłego wieku?  A może chciałbyś na co dzień żyć w świecie, w którym kobiety są od rodzenia dzieci, utrzymywania rodziny i ogarnięcia domu, a faceci głównie od siedzenia na ławce, gadania, picia i śpiewania- przy czym te dwa światy działają jakby równolegle do siebie? Albo w świecie, w którym prawie nic nie działa na umówioną godzinę ani według ustalonych zasad? Takich pytań mogę zadać jeszcze wiele.


Dwa oblicza Gruzji- potrafi być taka....

... ale równie często potrafi być taka.

I to nie jest tak, że nie widzę dobrych i pięknych stron Gruzji. Pisałam o nich wiele razy. Gruzja ma fantastyczną przyrodę, w tym mnóstwo miejsc takich, że aż dech zapiera i z przyjemnością je pokazuję. Gruzja to wspaniałe tańce i wspaniały śpiew. Gruzja to ogromna paleta wina. Warto tego doświadczyć, warto przeżyć przygodę, spotkać świat tak bardzo różniący się od naszego. Jednak nie znaczy to, że Gruzja jest krajem idealnym, który można tylko pokochać. Pomimo swojego niezaprzeczalnego piękna mnie Gruzja w dużej mierze po prostu zmęczyła. W końcu życie codzienne to nie bajka, a piękne widoki za oknami nie zastąpią komfortu wracania do domu, w którym jest ciepło i wszystko działa. Egzotyka dwutygodniowego wakacyjnego wyjazdu blaknie przy całorocznej gruzińskiej codzienności.

Niestety, za zadawanie takich pytań przyszło mi wiele razy się tłumaczyć. Zarzucano mi, że robię Gruzji czarny PR, bo przecież to najwspanialszy kraj na świecie. A ja po prostu staram się pisać o wszystkim- o pięknych miejscach, ale i o ogromnych zaniedbaniach, o ciekawych zwyczajach, ale i o rzeczach nieprzyjemnych. Taka była idea tego bloga i nie zamierzam tego zmieniać. Nie uważam się za wyrocznię ani super-eksperta, nikogo tez na siłę nie przekonuję do swoich racji. W związku z czym, odpowiadając na tytułowe pytanie: Nie, nie muszę kochać Gruzji, ale staram się ją szanować i pokazywać moim nieobiektywnym okiem w taki sposób, aby każdy przyjeżdżający do tego kraju miał świadomość, co konkretnie go czeka. I tyle- ani mniej, ani więcej.

A teraz, tak całkiem na koniec- wszystkim nam życzę wspaniałego nadchodzącego 2017 roku- oby spełnił te marzenia i dobre nadzieje, które ze sobą niesie!

ვულოცავთ ახალ წელს !!!