Jedzonko cz. 7 - pięć dziwnych gruzińskich zup

Post powstał w ramach "Projektu zimowego" Klubu Polki na Obczyźnie, podczas którego opowiadamy Wam o dziwnych i ciekawych zwyczajach kulinarnych z całego świata. Jeśli zainteresował Was nasz cykl, to linki do wszystkich wpisów znajdziecie w Klubie Polki na Obczyźnie (klik). Serdecznie zapraszamy!


Gruzińskie jedzenie jest zupełnie inne niż to, do którego jesteśmy przyzwyczajeni w Polsce. Potrafi być pyszne, potrafi być zaskakujące, potrafi być też naprawdę dziwne. Pisałam już o nim kilka razy (na przykład TUTAJ), wspominałam też o nieco zaskakujących regułach obowiązujących przy stole (do poczytania TUTAJ). Jeśli chodzi o najdziwniejsze rzeczy, z którymi spotkałam się na gruzińskich stołach, to zdecydowanie należą do nich zupy i to one będą bohaterkami dzisiejszego wpisu.

Wydawałoby się, że w zupach nie ma zbyt wiele możliwości do kulinarnej niespodzianki. A jednak! Gruzińskie zupy mają być gęste, tłuste, mięsne i intensywnie doprawione czosnkiem i kolendrą. Przez cały mój pobyt w Gruzji spotkałam się może ze trzy razy z zupą, która konsystencją i doborem składników przypominała to, co je się zwykle w Polsce. Zapomnijmy o pomidorowej, barszczu, jarzynowej czy standardowym rosole! Ogórkowa i żurek śniły mi się po nocach! Za to do wyboru miałam następujące cuda:





źródło: internet

Chikhirtma
(gruz. ჩიხირთმა, wym. czihirtma)

Zupa na pierwszy rzut oka podobna do naszego rosołu. Tyle tylko, że do bulionu i kawałków mięsa z kurczaka dodaje się roztrzepane żółtka z kurzych jaj zagęszczone mąką. A do tego przyprawy- posiekaną cebulę, czosnek, pietruszkę i kolendrę. I jeszcze ocet lub sok z cytryny, a czasem dodatkowo masło. Efekt jest pikantny i tłusty.





źródło: internet

Kharcho
(gruz. ხარჩო, wym. harczo)

Kharcho to gęsta zupa rodem z zachodniej Gruzji gotowana na bazie wołowiny, cielęciny lub kurczaka, przypominająca trochę naszą zupę gulaszową. Doprawiana jest puree z zielonych śliwek i orzechami włoskimi, dodaje się do niej także przecier pomidorowy, czosnek, cebulę i ryż, a także- jakby inaczej!- kolendrę.

źródło: internet

Chakapuli
(gruz. ჩაქაფული, wym. czakapuli)

Oficjalnie jest to gulasz, ale konsystencją bardziej przypomina zupę. Składa się z mięsa cielęcego lub wołowego, gotowanego w białym winie z wiosennymi niedojrzałymi śliwkami, zieloną cebulką, estragonem, zielonymi ostrymi papryczkami, czosnkiem i oczywiście kolendrą. Efekt końcowy jest mocno zaskakujący.

źródło: internet

Matsvnis Supi
(gruz. მაწვნის სუპი , wym. macvnis supi)

Ten specjał polecany jest głównie latem, bo jest to nic innego, jak chłodnik robiony z rozcieńczonego wodą sfermentowanego mlecznego napoju matsoni bardzo podobnego do jogurtu. Dodaje się do niego ostre zielone papryczki, czosnek, pieprz, sól i liście kolendry. Duuużo liści kolendry.

żródło: internet

Khashi, czyli zupa na kaca
(gruz. ხაში, czyt. haszi)

Od razu przyznam, że jest to zupa, której nigdy nie spróbowałam, bo odrzucający wydawał mi się zarówno jej zapach, jak i wygląd. Składniki są też niezbyt zachęcające:  dolna część krowiej nogi, jelita, tłuszcz z okolic nerek, woda, mleko, czosnek (cud! kolendra tu nie występuje!). Według moich gruzińskich znajomych jest cudownym remedium na kaca- i faktycznie, knajpki, w których gotowany jest khashi, oblegane są głównie o poranku.



I jak tam, skusilibyście się na którąś z tych zup?