Gruzja / Polska - mój kraj idealny

Dzisiejszy wpis powstał w ramach "Projektu nad projektami" Klubu Polki na Obczyźnie, o którym więcej poczytać możecie TUTAJ.





Przez ponad dwa lata życia w Gruzji miałam okazję zatęsknić za wieloma rzeczami powszechnymi w Polsce, które w kraju Kartlów okazały się deficytowe. Część z nich nie jest problemem, gdy przylatuje się na kilkanaście dni, ale po jakimś czasie ich brak zaczyna doskwierać coraz mocniej, aż się powodem wszechogarniającej irytacji. Z kolei po powrocie do Polski odkryłam, że jest kilka rzeczy, które chętnie przeniosłabym z Gruzji do naszego kraju. A gdyby tak móc stworzyć kraj idealny? Jak wyglądałaby moja lista rzeczy, które chciałabym przenieść z jednego miejsca do drugiego?

Co przeniosłabym z  Gruzji do Polski?

- taniec i śpiew - już  wiele razy pisałam o magii gruzińskiej muzyki (na przykład TUTAJ czy TUTAJ). Niesamowite jest w niej przede wszystkim to, że zarówno taniec, jak i śpiew, są towarem "ogólnodostępnym" i prawie każda grupka Gruzinów przy odrobinie zachęty potrafi spontanicznie wyczarować fantastyczny wokalno-taneczny popis. 

- jedzenie: zasmażany ser sulguni, chinkali i kababi - nie wszystkie potrawy kuchni gruzińskiej przypadły mi do smaku, ale tradycyjne chinkali, zasmażany w glinianym naczyniu ser sulguni oraz zwinięty z mielonego mięsa kababi chętnie widziałaby w jadłospisach polskich restauracji.

- wodę Bordżomi i owocowe lemoniady - lekko słonawa woda mineralna Bordżomi jest dla mnie jednym z kulinarnych symboli Gruzji i nie pogardziłabym nią również w Polsce, równie chętnie widziałabym na naszych półkach orzeźwiające smakowe lemoniady, np. o smaku gruszki czy berberysu (tak, wiem, że można to wszystko kupić w Polsce ale tylko w bardzo nielicznych miejscach i za absurdalnie duże pieniądze- a ja żądam dostępu powszechnego!)

- łatwość nawiązywania kontaktów - w Gruzji nie trzeba się przejmować sztywnymi zasadami, ludzie zwracają się do innych wprost, nawet na ulicy, czasami bo czegoś chcą a czasami z czystej ciekawości. Nie czuje się dystansu ani niechęci (choć czasami jest to uciążliwe, gdy zniknie strefa prywatności).

- niewielką odległość między morzem a górami - Gruzja jest niedużym krajem, ale ma elementy różnych stref klimatycznych. Z miejsca, w którym mieszkałam, w 30 minut mogłam znaleźć się na plaży nad Morzem Czarnym (co latem ratowało mi życie!), a jednocześnie w godzinę mogłam być w górach Kaukazu. Nie musiałam zatem snuć skomplikowanych planów wycieczkowych, bo wystarczyło o poranku podjąć decyzję, w którą stronę jedziemy.

- mandarynki i kiwi rwane prosto z drzew - ciepły grudniowy dzień i wyprawa do mandarynkowego gaju, po czym uzupełnianie braku witamin soczystymi świeżymi owocami- to jest to!!! 

Chinkali- jeden z gruzińskich przysmaków, które chętnie wprowadziłabym do kuchni polskiej

A co przeniosłabym z Polski do Gruzji?

- ogrzewanie !!!!! - gruzińska koncepcja budowania domów bez ogrzewania jest koszmarna. Wstawiane na czas zimy "kozy" lub dogrzewanie pomieszczeń klimatyzatorami zupełnie nie zdają egzaminu, bo wilgotne zimne powietrze wciska się wszędzie i człowiek momentalnie marznie do szpiku kości. Moje wspomnienia z Gruzji byłyby o połowę piękniejsze, gdyby domy były zimą porządnie ogrzewane!

- nawyki korzystania z koszy na śmieci - uhh, to temat-rzeka (więcej TUTAJ)! stosy śmieci walające się na gruzińskich plażach, chodnikach, pływające w rzece i wszędzie gdzie to tylko możliwe, były po prostu koszmarne i obrzydzały mi ten kraj dosyć skutecznie.

- zachowanie na drodze - to kolejny temat, którego nie da się wyczerpać (pisałam o nim na przykład TUTAJ). Z biegiem czasu oczywiście przywykłam do przedziwnego kodeksu drogowego sprowadzającego się do zasady "większy ma pierwszeństwo", ale na gruzińskich drogach po prostu nie da się czuć bezpiecznie. 

- szacunek dla innych - Gruzini to strasznie egoistyczny naród. Każdy musi być pierwszy w kolejce pchając się łokciami (popatrzcie TUTAJ ), pierwszy przy drzwiach samolotu czy kina, pierwszy na drodze, musi postawić auto tam, gdzie akurat jemu pasuje, będzie hałasował i krzyczał o drugiej w nocy pod czyimiś oknami bo ma taką fantazję... mogę tak długo. 

- mężczyzn... - tak, wiem, że ten punkt jest kontrowersyjny, ale gruzińscy mężczyźni wychowywani na typ "macho" z silnym przeświadczeniem o własnej wyższości i atrakcyjności (niestety nie podpartym praktyką), oczekujący codziennej obsługi przez kobiety, głośni i leniwi kompletnie nie są w moim guście. Jeśli mam wybór, to proszę o naszych panów, którzy też nie są idealni, ale jednak można ich wychować ;-)

- punktualność - w przypadku Gruzji to marzenie jest skazane i tak na niespełnienie, ale może chociaż niech będzie tak, że umawiając się na coś o godz. 10:00 doczekamy się tego przed 11:00? To byłby już ogromny postęp i prawie ideał....